دنیای باورنکردنی فرمول یک - قسمت پنجم: ترمز و تایر اتومبیل فرمول یک

مسابقات اتومبیل رانی فرمول یک، از بزرگترین رویداد‌های ورزشی، مهندسی و سرگرمی در جهان به شمار می روند. هر دو هفته یک بار، به طور متوسط بیش از ۱۲۰۰۰۰ نفر از نزدیک، و بیش از ۳۰۰ میلیون نفر از طریق گیرنده های تلوزیون خود شاهد این مسابقات هستند. هر جا این همه انسان وجود دارد، سر و کله شرکتهای بزرگ نیز پیدا خواهد شد. حامیان مالی فرمول یک برای حضور همیشگی در جلوی چشم مردم و معرفی برند خود در مکانهای شیک و معتبری نظیر مسابقات فرمول یک، صد‌ها میلیون دلار خرج می کنند. رانندگان فرمول یک از جمله مشهورترین ورزشکاران و ستارگان جهان هستند. و بسیاری از طرفداران و هواداران سرسخت مسابقات، هر دو هفته یکبار به تماشای رقابت آنان می نشینند. دیدن رقابت‌های ورزشی و عملکرد ستارگان در هر مسابقه ورزشی جذاب و دیدنی است. اما قسمتی از هیجان این مسابقات نیز مدیون مهندسی و فن‌آوری اعجاب‌انگیز این رشته است که بی شک در اوج توانایی بشری قرار دارد. در مجموعه ده قسمتی «دنیای باورنکردنی فرمول یک» در پی آن هستیم که جنبه های مختلف این رویداد مهیج را با شما در میان بگذاریم. قسمت‌های مختلف این مجموعه عبارتند از:
• قسمت اول: مقدمه، تاریخچه، تشکیلات، قوانین و هزینه‌ها
• قسمت دوم: مشخصات عمومی اتومبیل‌ فرمول یک
• قسمت سوم: موتور اتومبیل‌ فرمول یک
• قسمت چهارم: بدنه اتومبیلها
• قسمت پنجم: ترمز و تایر اتومبیل فرمول یک
• قسمت ششم: پیست مسابقه
• قسمت هفتم: رانندگان و تیم‌ها
• قسمت هشتم: بهترین رانندگان
• قسمت نهم: تصادفات و ایمنی
• قسمت دهم: اینفوگرافیک ها و تصاویر

از شما دعوت میکنیم در قسمت پنجم این مجموعه با نارنجی همراه باشید.

 

سیستم ترمز

دیسک ترمز فرمول یک از فیبر کربن ساخته شده است. این دیسک‌ها در هنگام ترمز تا دمای ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد داغ می‌شوند که از دمای گدازه‌های آتشفشانی نیز بیشتر است. ترمزهای کربنی بکار گرفته شده در فرمول یک برای این که خوب عمل کنند باید حداقل به دمای ۵۰۰ درجه سانتیگراد برسند. 

 

دمای این ترمز‌ها تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد نیز افزایش می‌یابد. در صورتی که اتومبیلها پشت خودروی ایمنی گرفتار شده‌ باشند رانندگان با ترمز‌های متوالی دمای ترمز وسیله خود را در بازه مطلوب نگه ‌می‌دارند، چرا که در غیر این صورت ترمز آنان به صورت مناسبی عمل نخواهد کرد. توقف کامل اتومبیل از سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت تنها با ۵۵ متر خط ترمز انجام می‌شود و فقط ۱.۹ ثانیه به طول می‌انجامد. در حین مسابقه پس از آنکه رانندگان مسیری را با سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت رانندگی کردند، برای رساندن سرعت به ۸۰ کیلومتر بر ساعت جهت هدایت اتومبیل در قوس تنها به ترمز ۱۰۰ متر قبل از قوس نیاز دارند تا در کمتر از سه ثانیه این تغییر سرعت انجام شود.

تایرها

یک تایر خشک فرمول 1 زمانی به حالت عملکرد بهینه خود می‌رسد و بهترین چسبندگی را خواهد داشت که دمای الیاف تایر بین ۹۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد باشد. در سرعتهای بالا این تایرها تا ۵۰ بار در ثانیه به دور خود می‌چرخند. تایرها در دوره عمر حدود صد کیلومتری خود تقریبن ۵۰۰ گرم از وزن خود را به علت فرسایش از دست می‌دهد.

فرسایش تایر در مسابقات فرمول یک

رانندگان اتومبیل‌های فرمول در تشخیص باد لاستیک‌های وسایل نقلیه خود بسیار حساسند به طوری که حتی قادرند اختلاف فشار تایرها در بازه کمتر از ۰.۱۰ اتمسفر را تشخیص دهند. در تایرها بجای استفاده از هوا از گاز نیتروژن استفاده می‌شود تا هیچ بخار آبی در تایرها وجود نداشته باشد. چرا که بخار آب در صورت گرم شدن تایر باعث افزایش شدید فشار تایر می‌شود. در پیت استاپ‌ها، تعویض تایرهای اتومبیل‌ها عموماً در کمتر از ۴ ثانیه انجام می‌شود. زمانی که اتومبیل ایمنی وارد پیست مسابقه می‌شود، رانندگان مجبور هستند از سرعت خود بکاهند و پشت سر خودروی ایمنی قرار بگیرند. این مسئله باعث می‌شود که تایرها سرد شوند و اصطکاک مناسب بین تایر و سطح راه از دست برود. به همین دلیل آن‌ها به شدت فرمان را به چپ و راست حرکت می‌دهند تا با ویبره کردن تایرها، آن‌ها را گرم کرده و اصطکاک را در بازه مطلوب حفظ کنند. دمای تایرها در هنگام مسابقه به ۱۶۰ درجه سانتیگراد می‌رسد. حتی بعد از اتمام مسابقه در حدود ۱۲۰ درجه سانتیگراد است. این حرارت آنقدر هست که بتوان روی تایرها نیمرو درست کرد. البته بهتر است تنها در صورتی این کار را بکنید که ترکیب نیمروی تخم‌مرغ با خرده لاستیک را دوست داشته باشید.

لوئیس هملیتون پس از پیروزی (میزان فرسایش تایر در این شکل به راحتی مشهود است)

اگر راننده‌ای در پیچ خاصی ترمز شدید بگیرد، ممکن است در قسمتی از تایر نقطه صاف ایجاد شود. این مسئله باعث می‌شود که کنترل وسیله دچار اشکال شود و در بدنه لرزش‌های شدیدی ایجاد شود. در بسیاری از موارد، در صورت وقوع "نقطه صاف" در تایر، راننده مجبور می‌شود که پیت استاپ انجام دهد. در فرمول یک برای شرایط مختلف آب و هوایی تایرهای مختلفی وجود دارد. گاهی اوقات تغییر شرایط جوی سبب می شود که رانندگان مجبور شوند استراتژی رفتن به پیت را تغییر دهند تا بتوانند با تایر مناسب به ادامه مسابقه بپردازند.

 

تایر‌ها از لحاظ چسبندگی و دوام با یکدیگر تفاوت دارند و در سال ۲۰۱۳ به شش دسته سخت (حلقه نارنجی در بغل تایر)، متوسط (حلقه سفید)، نرم (حلقه زرد)، بسیار نرم (حلقه قرمز)، بارندگی بدون وجود آب در سطح پیست (حلقه سبز) و بارندگی کامل (حلقه آبی) تقسیم می شوند. چهار نوع اول مربوط به شرایط خشک هستند و هر چه تایری سخت‌تر باشد کمترین چسبندگی و بیشترین دوام را دارد.

 

دوام بیشتر به معنی دیرتر رفتن به پیت استاپ است که می تواند بسته به استراتژی تیم شرکت‌کننده به تغییر موقعیت راننده در جدول نتایج کمک کند. در سال‌های گذشته تایرهای میشلین و بریجستون در مسابقات استفاده می شد ولی برای سال 2013 تنها تایرهای پیرلی بکار گرفته شده است. این تایرها در شرایط خشک از نوع بدون آج (slick tire) هستند ولی برای شرایط بارندگی آج دارند.

 

همان طور که در تصویر می بینید، عمق آج در تایرهای آبی بیشتر از تایرهای سبز است. لازم به توضیح است که تایرهای پیرلی در فصل ۲۰۱۳ در یکی دو مورد (جایزه بزرگ بریتانیا و بلژیک) عملکرد مطلوبی از خود نشان ندادند، به همین جهت میشلین اعلام آمادگی کرده است که از سال ۲۰۱۴ دوباره وارد مسابقات فرمول یک شود.

تایرهای استفاده شده در فصل ۲۰۱۳ مسابقات فرمول یک

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: