روغن موتور از لحاظ گرانروی به دو دسته روغن تک درجه ای (Mono grade) مانند روغن های 10و20 و 30و 40SAE و روغن های چند درجه ای (Multi grade ) مانند روغن های 30W0 و 30W5 و 30W 10 و 40W20 و 50W20 SAE تقسیم بندی می شوند.
در دسته دوم که روغن های چهار فصل یا اتوماتیک نیز نامیده می شوند.درجه SAE روغن با دو درجه نمایش داده می شود که درجه سمت چپ W معیاری از گرانروی روغن در دمای پایین و درجه سمت راست ، گرانروی در دمای بالا (c100) را نشان می دهند .
این روغن به علت داشتن مواد افزودنی خاص ،در سرما (هنگام استارت موتور) مثل روغن سبک (مثلاً10 SAE یا 20SAE) هستند یعنی موتور خودرو با استفاده از آنها به راحتی روشن می شود .در این صورت روغن به سرعت به تمام قسمت های موتور می رسد و روغنکاری قطعات را به خوبی انجام می دهد و با گرم شدن موتور افت گرانروی کمتر از افت گرانروی روغن های 30SAE یا 50 SAE خواهد بود .یعنی در گرما لایه روغن بین قطعات باقی مانده و به خوبی آنها را از یکدیگر جدا نگه می دارد.به طور خلاصه در مجموع می توان گفت که محدود ه دمایی کاربرد روغن های چند درجه ای وسیع تر است.
با توجه به اینکه 80% ساییدگی قطعات متحرک موتور در مرحله استارت رخ می دهد و در مرحله ای که معمولاً موتور سرداست ،روانکار قطعات بسیار مهم و ضروری است. بنابراین بهتر است از روغن های چند درجه ای که در سرما دارای گرانروی پایین هستند ،استفاده شود.
طبقه بندی انجمن نفت آمریکا API
انجمن نفت آمریکا (American Petroleum Institute) کیفیت روغن های موتور را در دو گروه دسته بندی نموده است . گروه اول روغن های موتور برای خودرو های بنزینی که به علامت s مخفف کلمه Service (نماینده ایستگاه های تعویض روغن گاراژ ها و بنگاه های فروش خودرو ها ) مشخص شده و گروه دوم روغن های موتور دیزلی که با علامت c مخفف کلمه Commercial (وسایل نقلیه تجاری ، کشاورزی و ناوگان حمل و نقل )مشخص شده است . و سطح کیفیت هر یک از روغن های این دو گروه به وسیله حروفی (به ترتیب الفبا)که بعد از حرف sیا c نوشته می شود مشخص می گردد.